Dzisiejszy wpis dedykuję osobom, które zaczynają swoją przygodę ze scenariuszem filmowym. Przedstawiam w nim listę najpopularniejszych porad nauczanych podczas warsztatów scenopisarskich. Wzbogaciłam ją o własne spostrzeżenia.
Uwaga – nie ma tu nic odkrywczego! Ale, ale… warto przypomnieć tych kilka truizmów, bo czasami najtrudniej dopilnować tego, co oczywiste.
Krótka lista porad dla początkującego scenarzysty:
Film jest obrazem, akcją a nie gadaniem, czyli jak to mawiają po angielsku „plot is a VERB”. Warto zaprzyjaźnić się z czasownikami.
Scenarzysta zapisuje jedynie to, co będzie widoczne na ekranie, dlatego myśli bohatera poznajemy poprzez jego działanie. Zamiast „FRANEK się zezłościł” piszemy „FRANEK rzucił filiżanką w stronę kelnera” lub cokolwiek innego.
Nie mamy dużo czasu, by wzbudzić zainteresowanie widza. Zaledwie kilka pierwszych minut. Trzeba coś dla niego zrobić, sprawić, żeby nasza historia zaczęła go obchodzić. W języku Hollywoodu: „Make me care”.
Każdy bohater ma pewnego rodzaju „swędzenie w kręgosłupie”, które wpływa na podejmowane przez niego decyzje i definiuje wszystkie jego działania, może to być np. chęć zaimponowania ojcu albo potrzeba odkrycia prawdy za wszelką cenę.
Każda historia do czegoś zmierza. Trzeba znać jej cel, czyli zakończenie w sensie psychologicznym (niekoniecznie fabularnym). Cel jest jak strzała wyrzucona z łuku. Pokaże Ci, jak masz kierować akcją.
Tylko zachowania prowadzące do konfliktu budują akcje.
Najważniejsze są te elementy w filmie, które potęgują napięcie i zaangażowanie emocjonalne. Inne mogą okazać się zbędne.
Interesuje nas konkret, dlatego zawsze należy sobie zadawać szczegółowe pytania. Co jest tematem mojej historii? Dlaczego akurat zdecydowałam się na ten temat? Czy jest możliwe, aby bohater z taką psychologią postąpił w taki a taki sposób?
Trzeba zaufać widzom, pozwolić im domyśleć się wielu rzeczy, traktować ich poważnie.
Niech bohaterowie żyją! Niech nie będą marionetkami, które reprezentują określoną ideologię czy filozofię.
Pomyśl o najgorszej rzeczy, która może przydarzyć się Twojemu bohaterowi. A następnie uczyń ją elementem Twojej fabuły.
Nie tylko oglądanie filmów sprzyja rozwojowi warsztatu scenopisarskiego. Równie ważne jest czytanie scenariuszy.
Comments are closed.